Hoi,
Au, pijn, aduh, ouch....
Om kwart voor 7 's ochtends waren we daar. Zenuwachtig natuurlijk. Ik moest alles uitdoen en van hun kreeg ik zo'n ziekenhuisjurk, onderbroek en hoofdkapje. Ik moest gelijk in bed gaan liggen. Ik lag in een kamer voor 2 patienten. Ik kreeg nog een pilletje en toen maar wachten totdat ik werd weggebracht naar de operatiekamer. Om 10 voor 8 werd ik weggebracht naar de uitslaapkamer. Ik moest op een ander bedje gaan liggen. Na wat vraagjes van een van die verplegers werd ik naar de OK gebracht. Iedereen nog druk heen en weer aan het lopen, hier en daar een handje (die ik niet meer zou herkennen). En daar was mijn chirurg. Zij vertelde wat ze bij me ging doen. Ze zou 2 sneetjes maken, 1 in de oksel en 1 bij mijn linkerbovenborst (net boven de tumor). Ik kreeg een infuus toegediend en ze zei dat ik het gevoel zou hebben alsof je dronken was. En dat was ook zo (alhoewel ik daar niet zo best over mee kan praten). Microseconde daarna..... i'm gone. Ik werd in de uitslaapkamer weer wakker. Nog heeeel erg slaperig. Gelukkig viel de pijn wel mee. Misschien door de verdoving ook. Even later werd ik naar de kamer teruggebracht. JP was eerder door de chirurg al gebeld. We kwamen dan ook tegelijkertijd in de kamer aan. Wat was ik moe. Heb toch weer kleine dutjes gedaan. Een verpleger vertelde ons dat we pas weg mochten als de chirurg ons gezien had en dat ik geplast, gegeten en even gelopen moest hebben. Ik moet zeggen de hele operatie viel me wel mee, maar de naweeën van de narcose was ik niet snel te boven. Alsof je een hele zware jetlag heb of zoiets. Ik heb veel gelegen, m'n benen en armen voelden zo slap aan. Na de dutjes heb ik gegeten en gedronken en geplast (wat groen van kleur was, dit kon nog wel paar daagjes duren samen met de ontlasting). Ze hebben bij de operatie die groen/blauwe vloeistof ingespoten, zodat ze konden zien welke lymfvaten weggehaald moesten worden. Toen JP gebeld werd door de chirurg had ze hem verteld dat er 4 uitgehaald zijn. 2 bij oksel en 2 bij borstbeen. De uitslag hiervan (of er uitzaaiingen in zitten) krijgen we eind volgende week. Ik zei dat ik vanavond liever thuis wilde zijn. Dus ik deed er alles voor om maar naar huis te mogen gaan. De hechtingen prikken wel en het voelt wederom alsof m'n hele borst bont en blauw is, maar ik zei dat ik dit wel aankan. Ik kreeg verschillende pijnstillers gaasjes en tape mee, omdat bij 1 hechting een klein beetje bloeding gaf. Een andere chirurg kwam nog langs om na te checken. Daarna mocht ik eindelijk naar huis. Heel voorzichtig liepen we naar de auto. Thuis aangekomen had Yuna iets voor me geknutseld, erg leuk. Ze hielp me zelfs om naar de WC te lopen. Lief he? Nu naar bed, morgen weer een lange dag met onderzoeken.
Groetjes,
Grace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten