Bot- en PET-scan

Hoi,

Weer een dag voorbij met onderzoeken. Ik moest 6 uur van te voren nuchter zijn, dus om 8 uur ontbeten en daarna niks meer gegeten. Wel heel veel gedronken. Eerst kreeg ik een injectie voor de bot-scan. Na een paar uur of zo moest ik dan terugkomen om die bot-scan te doen. In de tussentijd hadden we nog een afspraak staan met onze nurse practitioner. Zij vertelde me dat de longfoto's goed waren. Weer een opluchting. Maar dan de tumor. Ik heb blijkbaar triple negatieve borstkanker (TNBC). Dat betekent dat mijn tumor hormoon (zijn 2 soorten van) en eiwit ongevoelig is. Wat betekent het verder? Niets anders dan chemo helpt tegen deze vorm van kanker. Hopen dus dat de chemo aanslaat. Volgende week heb ik een afspraak staan met de internist, diegene kon dan precies vertellen wat dat voor mij betekent. Want dan heeft zij alle gegevens verzameld van alle onderzoeken (bijna alle tenminste). Hopelijk ook het resultaat van m'n lymfeklieren die bij me weggehaald zijn. Pffff, vreselijk al die onzekerheden nog. Ik hoefde vandaag de ECG niet te doen, aangezien ik nog moet herstellen van de operatie. Stickers plakken op wonden was toch niet zo slim en dus bewaren we dat voor volgende week. Na het gesprek moest ik die botscan doen. Weer bij zo'n groot apparaat liggen wat heen en weer beweegt voor toch 10 minuten. Daarna weer wachten voor de PET-scan. In de tussentijd 1 liter water drinken in 2 uurtjes, voor mijn doen erg veel. Moest er ook veel van plassen. Ik werd geroepen. Er werd gevraagd of ik aan een onderzoek wilde meedoen hoe wij als patienten ervaren voordat de PET-scan uitgevoerd wordt. Ja is goed heb ik gezegd. Moest wat vragen beantwoorden en kreeg plakkertjes op m'n lichaam. Ik kreeg nog diazepam en daarna mocht ik op bed gaan liggen met een deken over me heen. Ik kreeg weer een radioactief goedje ingespoten. Nu mag ik gaan rusten en de zuster komt over een uur terug. Een uur? Ik ben wat gaan indutten. Toen mocht ik opstaan en ff weer naar de wc gegaan voordat ik de PET-scan deed. Ik moest op m'n buik liggen. Oops, heb nog pijn, maar 't ging net. Wilde ook perse dat het onderzoek zo compleet mogelijk gedaan werd, dus ff m'n kiezen op elkaar en gaan liggen. En daarna op mn rug liggen. Geen idee hoe lang dit allemaal geduurd heeft, maar ben zeker 2 a 3 uurtjes weggeweest volgens JP. Eindelijk was ik om 5 uur klaar voor vandaag, ik kon alleen aan eten denken. Dus ff boodschapjes gedaan, en dan fooood!
Nu mag ik eindelijk ff rusten. Yuna slaapt bij opa & oma en JP heeft jammer genoeg nachtdiensten. Maar goed, we hebben iets leuks in het vooruitzicht... een weekendje weg met vrienden. Kijk er nu al naar uit :-)

Groetjes,
Grace

Schildwachtklierprocedure (deel II)

Hoi,

Au, pijn, aduh, ouch....
Om kwart voor 7 's ochtends waren we daar. Zenuwachtig natuurlijk. Ik moest alles uitdoen en van hun kreeg ik zo'n ziekenhuisjurk, onderbroek en hoofdkapje. Ik moest gelijk in bed gaan liggen. Ik lag in een kamer voor 2 patienten. Ik kreeg nog een pilletje en toen maar wachten totdat ik werd weggebracht naar de operatiekamer. Om 10 voor 8 werd ik weggebracht naar de uitslaapkamer. Ik moest op een ander bedje gaan liggen. Na wat vraagjes van een van die verplegers werd ik naar de OK gebracht. Iedereen nog druk heen en weer aan het lopen, hier en daar een handje (die ik niet meer zou herkennen). En daar was mijn chirurg. Zij vertelde wat ze bij me ging doen. Ze zou 2 sneetjes maken, 1 in de oksel en 1 bij mijn linkerbovenborst (net boven de tumor). Ik kreeg een infuus toegediend en ze zei dat ik het gevoel zou hebben alsof je dronken was. En dat was ook zo (alhoewel ik daar niet zo best over mee kan praten). Microseconde daarna..... i'm gone. Ik werd in de uitslaapkamer weer wakker. Nog heeeel erg slaperig. Gelukkig viel de pijn wel mee. Misschien door de verdoving ook. Even later werd ik naar de kamer teruggebracht. JP was eerder door de chirurg al gebeld. We kwamen dan ook tegelijkertijd in de kamer aan. Wat was ik moe. Heb toch weer kleine dutjes gedaan. Een verpleger vertelde ons dat we pas weg mochten als de chirurg ons gezien had en dat ik geplast, gegeten en even gelopen moest hebben. Ik moet zeggen de hele operatie viel me wel mee, maar de naweeën van de narcose was ik niet snel te boven. Alsof je een hele zware jetlag heb of zoiets. Ik heb veel gelegen, m'n benen en armen voelden zo slap aan. Na de dutjes heb ik gegeten en gedronken en geplast (wat groen van kleur was, dit kon nog wel paar daagjes duren samen met de ontlasting). Ze hebben bij de operatie die groen/blauwe vloeistof ingespoten, zodat ze konden zien welke lymfvaten weggehaald moesten worden. Toen JP gebeld werd door de chirurg had ze hem verteld dat er 4 uitgehaald zijn. 2 bij oksel en 2 bij borstbeen. De uitslag hiervan (of er uitzaaiingen in zitten) krijgen we eind volgende week. Ik zei dat ik vanavond liever thuis wilde zijn. Dus ik deed er alles voor om maar naar huis te mogen gaan. De hechtingen prikken wel en het voelt wederom alsof m'n hele borst bont en blauw is, maar ik zei dat ik dit wel aankan. Ik kreeg verschillende pijnstillers gaasjes en tape mee, omdat bij 1 hechting een klein beetje bloeding gaf. Een andere chirurg kwam nog langs om na te checken. Daarna mocht ik eindelijk naar huis. Heel voorzichtig liepen we naar de auto. Thuis aangekomen had Yuna iets voor me geknutseld, erg leuk. Ze hielp me zelfs om naar de WC te lopen. Lief he? Nu naar bed, morgen weer een lange dag met onderzoeken.

Groetjes,
Grace

Schildwachtklierprocedure (deel I)

Hoi,

Lange en daardoor vermoeiende dag weer. 's Ochtends vroeg eerst Yuna weggebracht en toen weer naar het AVL. We kregen eerst nog een keer uitleg wat er zou gaan gebeuren en voor vandaag en morgen was dat de schildwachtklierprocedure. Ook wel poortwachtklierprocedure of sentinel node procedure (allemaal heltzelfde eigenlijk). Ze vertelde waar de klieren voor nodig waren in het lichaam (afvoeren van vuil en vocht) en ook dat elk mens een verschillend aantal van die klieren heeft. Zo kunnen er in de oksel bijvoorbeeld 8 tot 12 klieren zitten. Het nadeel van de klieren die in verbinding staan met de tumor is, dat de tumorcellen ook gebruik kunnen maken van deze verbinding en zich dus zo door het lichaam kunnen verspreiden. Vroeger namen ze nog alle klieren in de buurt van de tumor weg, maar tegenwoordig proberen ze alleen die weg te halen die echt in verbinding staan met de tumor. En daar staat deze procedure dus voor. Het staat ook op de site van AVL en zo gebeurde het ook vandaag bij mij:

Sentinel node voor borstkanker

U ligt met ontblote borst op de onderzoekstafel, dit kan afhankelijk van de vraagstelling op de afdeling Nucleaire geneeskunde zijn of op de afdeling Radiologie. U krijgt een injectie van de nucleair geneeskundige met een kleine hoeveelheid radioactieve stof welke in de tumor gespoten wordt. Na ca. 10 minuten worden de foto’s gemaakt. Daarna komt u na 2 uur en 4 uur  terug op de afdeling nucleaire geneeskunde om deze foto’s te herhalen. Tussen de onderzoeken door mag u van de afdeling weg, zodra het tijd is voor de volgende serie foto’s kunt u plaatsnemen in de wachtkamer. De medisch nucleair werker komt u vanzelf ophalen.  Er worden per keer 2 paar foto’s gemaakt, welke 5 minuten duren. Er wordt een foto in buikligging en 1 foto in rugligging gemaakt. De camera zal gedurende de opnamen vlak bij u staan. Het is de bedoeling dat u tijdens het onderzoek de instructies van de medisch nucleair werker opvolgt. Verder zal de Medisch nucleair werker tijdens het onderzoek continu in de kamer aanwezig zijn. Na de foto’s 4 uur na injectie zal de nucleair geneeskundige de gevonden lymfeklier(en) aantekenen op de huid. U mag daarna plaatsnemen in de wachtkamer terwijl de foto’s worden afgedrukt, waarna u deze kan afgeven bij de balie op de 5de etage.

Bij mij hadden ze nog een extra 3D foto gemaakt omdat 1 van de klieren niet goed te zien was. Er lichtte 3 klieren bij mij op in elk geval. 1 in de oksel en 2 dicht bij het borstbeen zei de arts. Meer konden ze niet zeggen, want de chirurg beslist uiteindelijk hoeveel klieren er uitgehaald moeten worden. Bij het brengen van de foto's naar de afdeling chirurgie zeiden ze dat mijn chirurg niet op de maandag werkte, maar dat we haar wel voor de operatie nog even zouden ontmoeten. Mijn operatie staat voor morgen om 8 uur 's ochtends gepland. Om 7 uur moeten we al aanwezig zijn. Ben wel blij dat het zo vroeg is. Yuna blijft daarom bij opa & oma slapen. Ik ga zo slapen, morgen vroeg opstaan. Morgen dus deel II.

Groetjes,
Grace

Echo lever, biopsie + marker plaatsen en longfoto

Hai,

Vandaag weer wat onderzoekjes gehad. We begonnen met een lever-echo. De radioloog ging snel te werk en maakte veel foto's van alle kanten van mijn lever. Direct toen hij klaar was zei hij met een glimlach dat alles er goed uit zag. Dat was een opluchting, want wij konden weinig wijs worden op wat we op het scherm voorbij zagen komen.
"En nu deel 2, de biopsie" zei hij. Hij begon me uit te leggen hoe een biopsie werkte enzo, maar dat had ik al eerder meegemaakt (wist hij niet). Toch blijft het eng. Eerst met een dunne naald voor de verdoving en daarna haalde hij 3 keer wat weefsel uit de tumor met een klein apparaatje met een dikke naald. En toen was hij nog niet klaar, want de marker moest nog geplaatst worden. Ik kreeg een ander soort marker (minder radio actief), zodat ik Yuna de komende maanden gewoon zo lang als ik wil tegen me aan kan knuffelen. Al die tijd heb ik mijn ogen maar dicht gehouden. Ik wil er zo weinig mogelijk van meekrijgen. JP heeft wel gekeken.
De radioloog zei dat ik wel een blauwe plek hiervan zal krijgen. Was het net wat hersteld van de vorige biopsie, krijg ik weer een blauw plek!
Gaasje en plastic sticker er op en ik mocht weer gaan wachten voor een mammografie. Mammo??? Ja, maar dit keer wordt het niet zo geplet hoor zeiden ze. Ze willen alleen zien of de marker wel goed zit. Tja, wat moet dat moet dan maar. Dus toch wel geplet hoor, alleen wel minder pijn, maar dat was misschien nog de verdoving die zijn werk deed.
Nu mochten we weer gaan wachten voor de volgende afspraak. We waren gelukkig snel aan de beurt en het was een kwestie van foto's maken van m'n longen. De uitslag daarvan krijg ik denk ik (hoop ik) volgende week.
Het wordt een drukke week volgende week. Aangezien ze nu weten dat onze kinderwens niet meer van toepassing is, hebben ze me gelijk gepland voor een operatie en voor de chemotherapie. De operatie is a.s. dinsdag. De maandag ervoor zal er eerst met een blauw vloeistof in de tumor worden gespoten, om er daarna om de paar uur foto's van te maken. Ze kunnen daarmee zien welke klieren verbinding maken met de tumor en die klieren gaan ze er dan uit halen dinsdag.
Woensdag wordt voor mij ook weer een drukke dag. Ik krijg eerst een injectie voor de botscan, daarna een ECG (hartfilmpje), daarna bloedafname, daarna de bot-scan zelf en als laatste nog een PET-scan. Dat is een soort MRI, maar het hele lichaam wordt gescand en de contrastvloeistof is radioactief. Daar tussendoor ook nog een afspraak bij onze nurse-practitioner, die me dan uit gaat horen over mijn ziektegeschiedenis en een lichamelijk onderzoek zal doen. Ik laat het wel weer horen hoe het was.

Groetjes,
Grace

Alvast wat korter

Om over een paar weken niet al te veel hoeven schrikken van mijn uitvallende haren, ben ik gisteren alvast naar de kapper geweest. Yuna kan zo ook een beetje wennen hopen we. Jan-Paul vond het eigenlijk wel leuk staan zelfs!

Sentinel node

Hoi,

Vannacht slecht geslapen. Yuna is ziek geworden, met 39,2 graden koorts. Haar eerst helemaal gewikkeld met een deken en naar mijn ouders gebracht ipv naar school, zodat we naar onze volgende afspraken bij AVL konden gaan.
Eerste afspraak was bij de anesthesist. Besproken hoe ze met me om zouden gaan op het moment dat ik onder narcose zou zijn. Mijn bloeddruk werd gemeten en weer een vragenlijst ingevuld. Ik vind het allemaal erg spannend en eng, het is immers mijn eerste keer dat ik geopereerd word. Het idee om onder narcose te gaan vind ik best naar.
Ons tweede afspraak was bij een verpleger die, als het goed is, me begeleid bij de Schildwachtklier ofwel poortwachtklier oftewel sentinel node operatie (weer een nieuw woord geleerd). In dit gesprek werd er uitgelegd wat er met me gebeurd tijdens zo'n operatie. Ze gaan eerst een blauw vloeistof inspuiten zodat ze kunnen zien waar de tumor de voeding van krijgt. De klieren die blauw kleuren halen ze bij mij weg. Dus we weten op dat moment of er 1, 2, 3 of meer klieren weggehaald moeten worden. Ik zal dus volledig onder narcose de operatie ondergaan. En afhankelijk van het tijdstip dat ik geopereerd word en hoeveel lymfklieren bij me weggehaald gaat worden, zal ik 1 nacht in het ziekenhuis moeten verblijven. En anders mag ik aan het einde van de dag wel weer naar huis. En als afsluiter van dit gesprek mochten we natuurlijk weer een vragenlijst invullen. Met deze informatie gingen we weer de deur uit. Om mijn gedachte ff te 'schonen' wilde ik ff gaan shoppen. Ook al hadden we nog 2 belafspraken staan.

We hebben er goed over nagedacht, maar we hebben besloten om onze kinderwens (voor een 2e kind) opzij te zetten. Een IVF-behandeling duurt te lang en een operatie voor het invriezen van eierstokweefsel is niet goed te combineren met de andere operatie in het AVL. Mijn gezondheid gaat voor en we willen de chemo niet meer gaan uitstellen. Dus voordat we nog gebeld werden door de arts uit LUMC, hebben we al een mailtje aan haar verstuurd met deze uitleg. Ze belde daarna toch nog even dat ze het erg goed begreep. Sterker nog, ze had ons afgeraden een IVF-behandeling te doen, omdat dat onverantwoord was geweest en van de operaties begreep ze ook goed. Het was een moeilijke beslissing, maar de juiste vonden we.

De arts van het erfelijkheidsonderzoek had ook gebeld. Ik heb haar verteld wat ons behandelplan was. Halverwege mijn chemotherapie zullen we dan mekaar weer zien, want tegen die tijd is er al meer bekend over de tumor en moet er dan misschien beslist worden of ik een borstsparende operatie kan krijgen of niet.

Nu ga ik ff van het weekend 'genieten'. Met aanhalingstekens, want Yuna is ook nog ziekjes. Woensdag is mijn volgende afspraak. Dan heb ik een lever echo, een biopsie + marker plaatsen in de tumor, en als laatste die dag een longfoto.

Groetjes,
Grace

Uitslag MRI en voorlopig behandelplan

Hoi,

Vandaag zouden we dan eindelijk de uitslag van de MRI-scan krijgen en gelukkig zag het er goed uit. Rond de tumor waren geen uitzaaiingen waarneembaar. Maar er kwam daarna weer een stroom van nieuwe informatie op ons af. Er is inderdaad voorgesteld als behandelplan om eerst aan chemo te beginnen en daarna de operatie. Chemo voor ongeveer 2 maanden en daarna de tumor verwijderen. Maar voordat we daar aan konden beginnen, moeten er toch nog eerst weer allerlei aanvullende onderzoeken gepleegd worden. De MRI-scan mag er dan wel goed uitzien, maar er kunnen nog wel micro-uitzaaiingen zijn door het hele lichaam. Om te zien of dat zo is en eventueel hoe ver, gaan ze de volgende onderzoeken doen:

    * lever echo;
    * echo op de tumor met biopsie en markering plaatsen, ze gaan weer een stukje tumor uithalen om te bepalen of de tumor hormoon- en/of eiwit gevoelig is. Dat is tijdens die eerste biopsie niet bekeken en het materiaal van die eerste biopsie kon niet opnieuw worden gebruikt. Daarna gaan ze gelijk ook weer iets inbrengen in de tumor, een marker. Een radioactief jodium zaadje of zoiets. Dit doen ze omdat soms de tumor niet meer goed te vinden is na de chemo, en met die markering kunnen ze de rest van de tumor nog wel goed vinden en weghalen bij de operatie;
    * long foto
    * ECG hartfilmpje, ze gaan kijken hoeveel mijn hart kan hebben (je wordt zwak van die chemo)
    * bloedafname
    * botscan
    * PET-scan
    * ejectiefractie (nog een hartspieronderzoek)
    * lymfe-operatie. Ze gaan de klieren waarvandaan de tumor zijn "voeding" krijgt opsporen en operatief verwijderen, maar dus nog niet de tumor zelf.

En als al deze onderzoeken en ingrepen gedaan zijn, dan pas kan ik beginnen met de chemo. Dus de komende +/- 3 weken ben ik met deze onderzoeken bezig. Ik heb bij het voorlichtingsbureau nog foldertjes gehaald over pruiken of hoofddoekjes. Ja, ik zal door de chemo al mijn haar verliezen voor ongeveer driekwart jaar.

We zouden de planning per e-mail morgen ontvangen, maar kreeg nadat we Yuna gehaald hadden gelijk een belletje dat er al voor morgen 2 afspraken gepland staan.

Het gaat inderdaad als een achtbaan, je stapt erin en het gaat alsmaar door. En dat is aan de ene kant ook best fijn dat alles snel gaat. Geen tijd meer om na te denken.

Groetjes,
Grace

Erfelijkheidsonderzoek

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we een afspraak gehad in het AVL, bij de polikliniek familiaire tumoren. Hier kunnen ze bepalen of je een tumor hebt gekregen omdat je er genetisch aanleg voor hebt, of dat het op zichzelf staat. Ze legde uit dat dit onderzoek tot voor kort (en in andere ziekenhuizen nog steeds) pas 2 jaar na de behandeling werd gedaan om te zien hoeveel kans op herhaling je hebt. Tegenwoordig (in het AVL dus) doen ze dit al tijdens het onderzoek. Zo kunnen ze die uitslag meenemen in de keuze voor de juiste behandeling zelf. Dit kan betekenen dat je beter kan kiezen of bijvoorbeeld alleen de tumor kan worden verwijderd of dat het beter is om beide borsten te amputeren. Ze legde uit dat een ieder van ons de genen BRCA1 en BRCA2 heeft (ook mannen) en dat die (wanneer ze defect zijn) verantwoordelijk kunnen zijn voor borstkanker. In de meeste gevallen komt dit voort uit de BRCA1 gen. Dat willen ze bij mij dus ook onderzoeken of ik die 'foute' gen heb. We hebben in het gesprek van een uur ook besproken hoe mijn stamboom er ongeveer uitziet. Zo kan zij een kansberekeningen maken, die wij en de artsen meenemen in de behandeling.
Heb me dus weer laten prikken voor een DNA-onderzoek, bah blijft een naar gevoel voor mij (en helaas zullen er meer volgen). Over 4 a 5 weken zouden we al een uitslag van die DNA kunnen krijgen.
Er komt inderdaad zoveel informatie op je af en er is nauwelijks tijd om na te denken. En ook omdat de behandeling nog niet bekend is, is er veel van: als dit gebeurt dan kan je dit doen, maar als dat gebeurt dan kan je weer dat doen of juist dit doen. Zo veel mogelijkheden dat je eigenlijk ook weer niet kan nadenken. Dus afwachten op donderdag voor de uitslag van de MRI. Woensdagmiddag gaan ze over m'n behandeling bespreken en dan hoor ik dat dus donderdagochtend wat het is geworden.

Groetjes,
Grace

LUMC

Hoi,

Afgelopen vrijdag zijn we nog naar Leiden geweest naar het LUMC. Daar kregen we een gesprek over de mogelijkheden als we nog een 2e kinderwens hebben. Door de chemokuur kom je als vrouw in de overgang en bestaat de mogelijkheid dat je daarna niet meer op natuurlijke wijze zwanger kunt worden. We kregen een link mee om dit eerst na te lezen: http://www.nnf-info.nl/. Omdat mijn behandeling nog niet bekend is, legde ze de mogelijkheden uit. Maar volgens de arts daar zou het toch heel waarschijnlijk gaan om het invriezen van de eierstokweefsel en niet om een IVF-behandeling. Dit is nog wel in onderzoeksfase, maar omdat ik aan bepaalde criteria voldoe (soort tumor en leeftijd), kom ik daarvoor waarschijnlijk in aanmerking. Wel moest mijn kans op volledige genezing boven de 50% liggen. Dat hopen we natuurlijk, maar dat horen we pas donderdag. Ze zei dat er tot nu toe maar 11 kindjes (wereldwijd) geboren zijn door het invriezen van eierstokweefsel. En als we hiervoor kiezen moet dit z.s.m. gebeuren d.m.v. een spoedoperatie. En aangezien we donderdag het gesprek hebben in het AVL, gaan zij (het LUMC dus) eerst ook met mekaar bespreken wat de beste methode is voor het sparen van de vruchtbaarheid. Voor die donderdag hebben we a.s. dinsdag (morgen) nog een afspraak bij de Polikliniek Familiare Tumoren (PFT). Hier gaan ze bepalen of er sprake is van een erfelijke tumor. Ook dit moet worden meegewogen en heeft invloed op het behandelplan. Ze zijn heel serieus bezig met mij en met ons (in het AVL en in het LUMC) en dat geeft wel vertrouwen. Een compliment waard!

Bedankt voor het lezen en groetjes,
Grace

MRI

Hoi allen,

We waren vandaag naar het NKI-AVL voor de MRI-scan. We waren best wel op tijd, dus ben ik maar eerst bloed gaan prikken voor een algemeen kankeronderzoek. Deelname hieraan is vrijwillig. Ik moest een formulier inleveren waarin ik hen toestemming gaf mijn bloed hiervoor te gebruiken en dat als ze iets verkeerds vonden, of ze mij daar dan van op de hoogte moesten stellen. Die toestemmingsverklaring kregen we tijdens het onderzoek weer terug, maar we dachten dat ze misschien alleen maar de gegevens ervan over wilden nemen. Verder geen aandacht meer aan besteed.
Daarna wachten op de MRI. Ik hoefde alleen maar te liggen terwijl de apparaat het werk deed, maar toch voelde ik me gespannen. Ik werd weer geprikt voor 't infuus. Ik moest op mn buik liggen en kreeg oordopjes en een hoofdtelefoon op met radio aan. Nou van die radio heb ik weinig gehoord. Wat een lawaai geeft dat ding. Mocht me niet bewegen en dat was ook aardig gelukt volgens mij. Tijd vergat je wel als je daar ligt. Maar heb denk ik zon 30 minuten stil gelegen. Ze hebben tijdens de sessie vloeistof door 't infuus gespoten. Das zo raar, je voelde het gelijk door je hele lichaam en ik proefde dat ook meteen in m'n speeksel. Beetje metaalachtig smaakt het. Nadat het voorbij was, hadden ze me verteld dat ze alleen mijn bovenlichaam hadden gescand. Ik dacht dat ze dan je hele lichaam gingen bekijken, maar dat kon nooit in 1x blijkbaar.
We reden naar m'n ouders, want zij hadden Yuna opgehaald van school. Bij mijn ouders thuis werden we gebeld door het NKI, hij was vergeten de toestemmingsverklaring te vragen bij het bloedprikken. Of wij deze nog even konden brengen. Hmmmm....... Maar goed hij bood zijn excuses, en we hadden toch nog een ander formulier die we ook maar gelijk konden wegbrengen. En nu een week wachten voor de uitslag.
Morgen gaan we naar Leiden toe (LUMC). Daar worden we geïnformeerd over het bevriezen van eitjes (door de chemo kom ik waarschijnlijk in de overgang en kan ik/ kunnen we niet meer zwanger worden). We kregen een link waar we alvast kunnen lezen hoe dat gaat.
Ik las net dat het morgen wereldkankerdag is. Omdat ik of in mijn directe omgeving nooit iets maar met kanker te maken had, was het altijd ver-van-je-bed-show geweest. Maar nu ga ik er wel langer bij stilstaan.

Groetjes,
Grace

P.S.  Iedereen heel erg bedankt voor de kaartjes, bloemetjes en berichtjes uit soms onverwachte hoek! Heel lief allemaal!