Hoi,
Eindelijk weer een berichtje van mij. De bloedtransfusie heeft me goed gedaan. Blij dat ik het toch gedaan heb. Het ging niet gelijk werken, maar ik merkte de volgende dag wel dat ik steeds meer en meer kon. Eindelijk kon ik weer wat doen! Voel nu nog niet helemaal beter, maar gaat wel de goede kant op. De dokter had ons ook gezegd dat ongeveer 2 weken na mijn laatste chemo mijn lichaam dan pas gaat herstellen. Dus ik hoop dat ik weer gauw weer alles kan doen. Zit ook al een paar weken met een ontzettende vervelende hoest. Door de chemo zijn ook de slijmvliezen in mijn keel aangetast en dat doet erg zeer.
Vandaag hadden we eerst een afspraak bij de chirurg. Ze vertelde me dat ze de MRI uitslag had en dat de tumor verdwenen was! (Behalve dan de pitje die ze daar in hadden gestopt)
Maar dan de operatie. Ze vertelde me wat er gaat gebeuren. Ik heb ervoor gekozen om op hun advies in te gaan. Beide borsten amputeren met borstreconstructie dus. Ik schrok wel een beetje van wat er allemaal gaat gebeuren. Ik krijg drains, een catheter, een ruggeprik. Bah bah bah. En ik moet zon 5 dagen in het ziekenhuis verblijven, oftewel zon beetje stilliggen. Ik zie daar wederom zo tegenop, maar ik moet het gewoon doen. Het is niet anders. Eerst maar concentreren op het herstel van mij.
Groetjes,
Grace
donderdag 26 mei 2011
zaterdag 21 mei 2011
Laatste (6e) chemokuur, MRI-scan en bloedtransfusie
Het is alweer even geleden dat we iets aan de blog hadden toegevoegd, maar inmiddels zijn er alweer de nodige dingen gebeurt. Vorige week donderdag heeft Grace dan eindelijk haar 6e en dus laatste chemokuur gekregen. De avond daaraan voorafgaand had ze een Oxazepam genomen en nog één op de donderdagochtend zelf. Hierdoor was Grace wel nog wat meer versuft dan anders, maar in elk geval ook wat minder gespannen voor de toediening. De toediening van de chemo verliep voorspoedig en Grace sloeg zich er door heen met een doekje met daarop VapoRub, om zo het ziekenhuis niet te hoeven ruiken.
De eerste dagen is Grace die Oxazepam blijven slikken en het verwerken van de chemo ging stukken beter dan de 4e en 5e kuur. Toch was die pret afgelopen toen het tijd werd om te stoppen met de Oxazepam en met één van de anti-misselijkheids medicijnen. Afgelopen maandag leek het zelfs wel of de misselijkheid alleen maar was uitgesteld en werd Grace dus alsnog vreselijk misselijk. Dat duurde een paar dagen. Ook was ze erg moe, maar dat was te verwachten. Eergisteren liep dat alleen even verkeerd. Grace was alleen thuis en was gaan douchen. In de badkamer werd ze toen zo licht in haar hoofd, dat ze (gelukkig) is gaan zitten. Hierna kan ze zich niets meer herinneren. De ouders van Grace kwamen aan het einde van de ochtend nog even langs om te kijken hoe het ging en troffen haar aan in de badkamer. Terugrekenend moet Grace daar minimaal een uur hebben gelegen. Dit is natuurlijk niet de bedoeling en dus heb ik er bij Grace op aangedrongen nu toch maar een bloedtransfusie te nemen.
De volgende dag (vrijdag) moesten we toch weer in het AVL zijn voor een MRI-scan, dus gelijk maar weer haar bloed laten prikken en een gesprekje gehad met de Internist. Hoewel de HB-waarde van Grace haar bloed nog steeds laag was, was deze niet lager dan de vorige keer. Toch leek de Internist een bloedtransfusie ook de beste optie. Netjes trouwens dat hij Grace even in zijn pauze wilde ontvangen.
En nu is het zaterdag en zitten we in het AVL en krijgt Grace de transfusie. Ze krijgt 2 zakjes van elk 500ml bloed. Duurt ongeveer 2 uur per zakje. Ik zie op het zakje dat het bloed afgenomen c.q. gegeven is op 9 mei jl., dus dat was de dag dat iemand zo aardig is geweest bloed af te staan hiervoor. Ik overweeg nu om dat ook maar eens te gaan doen. Da's toch wel een sociaal gebaar.
En nu dus hopen dat Grace hier van gaat opknappen. We zullen het snel genoeg merken. Yuna is op deze mooie zonnige zaterdag in elk geval samen met haar neefje en oom en tante naar Drievliet. Hopelijk heeft zij het naar haar zin.
Groetjes,
Jan-Paul & Grace
De eerste dagen is Grace die Oxazepam blijven slikken en het verwerken van de chemo ging stukken beter dan de 4e en 5e kuur. Toch was die pret afgelopen toen het tijd werd om te stoppen met de Oxazepam en met één van de anti-misselijkheids medicijnen. Afgelopen maandag leek het zelfs wel of de misselijkheid alleen maar was uitgesteld en werd Grace dus alsnog vreselijk misselijk. Dat duurde een paar dagen. Ook was ze erg moe, maar dat was te verwachten. Eergisteren liep dat alleen even verkeerd. Grace was alleen thuis en was gaan douchen. In de badkamer werd ze toen zo licht in haar hoofd, dat ze (gelukkig) is gaan zitten. Hierna kan ze zich niets meer herinneren. De ouders van Grace kwamen aan het einde van de ochtend nog even langs om te kijken hoe het ging en troffen haar aan in de badkamer. Terugrekenend moet Grace daar minimaal een uur hebben gelegen. Dit is natuurlijk niet de bedoeling en dus heb ik er bij Grace op aangedrongen nu toch maar een bloedtransfusie te nemen.
De volgende dag (vrijdag) moesten we toch weer in het AVL zijn voor een MRI-scan, dus gelijk maar weer haar bloed laten prikken en een gesprekje gehad met de Internist. Hoewel de HB-waarde van Grace haar bloed nog steeds laag was, was deze niet lager dan de vorige keer. Toch leek de Internist een bloedtransfusie ook de beste optie. Netjes trouwens dat hij Grace even in zijn pauze wilde ontvangen.
En nu is het zaterdag en zitten we in het AVL en krijgt Grace de transfusie. Ze krijgt 2 zakjes van elk 500ml bloed. Duurt ongeveer 2 uur per zakje. Ik zie op het zakje dat het bloed afgenomen c.q. gegeven is op 9 mei jl., dus dat was de dag dat iemand zo aardig is geweest bloed af te staan hiervoor. Ik overweeg nu om dat ook maar eens te gaan doen. Da's toch wel een sociaal gebaar.
En nu dus hopen dat Grace hier van gaat opknappen. We zullen het snel genoeg merken. Yuna is op deze mooie zonnige zaterdag in elk geval samen met haar neefje en oom en tante naar Drievliet. Hopelijk heeft zij het naar haar zin.
Groetjes,
Jan-Paul & Grace
maandag 9 mei 2011
Gesprekken Plastisch Chirurg en Internist
Hallo,
Vandaag zijn we weer naar het AVL geweest en hebben daar gesproken met een plastisch chirurg en met 'onze' internist. Ik zeg EEN plastisch chirurg, omdat ze er 5 hebben die in teamverband werken en je geen vaste chirurg toegewezen krijgt.
Met deze plastisch chirurg hebben we de reconstructie van Grace haar borsten besproken. De bedoeling is om huidbesparend tewerk te gaan. In principe zullen 'slechts' de tepels worden verwijderd en daarnaast zullen enkele incisies worden gemaakt om de openingen wat groter te maken. Hierna verwijdert de chirurg al het weefsel uit beide borsten en alle lymfklieren uit de linker oksel. Daarna kunnen de implantaten worden ingebracht, maar om er voor te zorgen dat de borsten wel een natuurlijk verloop krijgen van boven naar beneden, zullen ook de borstspieren worden losgemaakt. Het bovenste deel van de implantaten zal dan worden vastgezet onder die borstspieren. Al met al een operatie van een uur of 3. Daarna 3 dagen in het ziekenhuis blijven en verder thuis herstellen. Ze zal dan in beide borsten een drain krijgen (max. 14 dagen), maar we krijgen nog te horen hoe hier mee om te gaan thuis.
Eventueel zou er nog gekeken kunnen worden naar de mogelijkheid om Grace’ haar eigen tepels weer te gebruiken, maar we hebben al wel gezien (foto's in het ziekenhuis) dat dit een lastige procedure is.
Kort: Tepels er uit, huid weghalen uit de lies (in de vorm van een 8) en daar de tepels voor een maand of 3 dragen en daarna de omgekeerde weg nog eens bewandelen. Daarnaast was de kans van slagen niet super groot, waren er kans op complicaties en infecties. Plus je krijgt een best litteken in je lies er cadeau bij. Voor mij hoeft het al niet meer, maar Grace denkt er nog over na.
Wat vaak gedaan wordt is een tepel maken door wat huis bij elkaar te snijden/trekken en daar later een tepelhof omheen te tatoeëren. Ook daar kregen we foto’s van te zien en dat zag er best realistisch uit. Wat Grace ook mocht kiezen, gevoel zal ze er in beide gevallen toch niet meer in hebben.
Na dit gesprek zijn we even naar buiten gegaan voor wat frisse lucht. Grace wordt nu standaard misselijk als ze in het AVL is. Daarna bloedprikken en weer naar buiten. Een uur gewacht op onze laatste afspraak met de Internist.
Daar kregen we de uitslag van het bloedprikken. De Hb-waarde (haemoglobine) van het bloed van Grace was nu 5,4 en dat was toch wel erg laag (normaal voor een vrouw is tussen de 7,3 en 10). De internist stelde daarom een bloedtransfusie voor, voorafgaand aan de 6e chemokuur, zodat Grace weer wat op krachten kon komen. Grace zag een bloedtransfusie niet zo zitten en omdat ze nog maar 1 chemokuur te gaan had, ging de internist er mee akkoord als ze de transfusie niet zou doen. Ze mocht er nog over nadenken. Donderdag is de kuur.
Om de misselijkheid nog wat verder tegen te gaan heeft de internist Grace Oxazepam voorgeschreven (wordt je lekker rustig van). Daar beginnen we dan op woensdagavond al mee en hopen zo dat Grace minder last zal hebben van de psychische misselijkheid en daardoor ook beter haar medicatie zal kunnen innemen en binnenhouden. Ik hoop het stellig, want de laatste keer heeft ze 3 dagen niets gegeten.
Bedankt weer voor het lezen en groetjes,
Jan-Paul
Abonneren op:
Posts (Atom)