Uitslag 2e PET-scan + aanvang 2e Chemokuur

Hallo allemaal,

Ditmaal schrijft niet Grace een berichtje, maar doe ik (JP) dat. Ik had al van verschillende kanten vernomen dat de blog langer op zich let wachten dan normaal, maar Grace is op dit moment te moe om iets achter een computer te doen. Afgelopen donderdag heeft ze haar 2e chemokuur c.q. dagbehandeling gekregen en ook ditmaal was het niet makkelijk om haar te prikken. Het eerste infuus zat wellicht tegen een zenuw aan te drukken o.i.d., maar Grace kon wel gillen van de pijn. De 2e prik deed minder pijn, maar zat volgens de verpleegster zelf weer niet goed. En dus maar weer een ervaren collega erbij gehaald. Die prikte wel goed en ook Grace was tevreden. Ik vroeg nog waarom ze niet konden prikken in die dikke ader in de elleboog (waar ze ook bloed prikken), maar dat bleek te riskant. In de kromming van de elleboog kan het infuus te dicht tegen de wand van de ader aankomen en dan kan de chemo die ader beschadigen. Komt de vloeistof daarna terecht in de elleboog zelf, dan kan het gewricht zelf beschadigd worden (giftig goedje dus). Het is daarom van belang dat chemo direct meestroomd met het bloed en zodoende snel wordt verdunt. Uiteindelijk ging het toedienen voorspoedig en anderhalf uur later waren we klaar.

Voor die dagbehandeling hadden we nog een afspraak bij de Internist. Met haar besproken hoe Grace de vorige chemokuur had ervaren en ook gekeken naar de huidige bloedwaarden van Grace (één uur voor dit gesprek had Grace bloed geprikt). Deze waarden zijn van belang om te bepalen of Grace wel klaar is voor een volgende chemo toediening. En dat was het geval. Ook kon de Internist in de computer de uitslag van de 2e PET-scan zien (had Grace de dinsdag ervoor gehad). Hierop was zichtbaar dat haar tumor al een klein beetje was gekrompen na 1 chemokuur. Even goed nieuws dus! Hopen dat deze trend zich voortzet.

Inmiddels is het haar van Grace begonnen met uitvallen. Overal met de stofzuiger achter haar (haar) aan hadden we al snel genoeg van en dus het resterende deel maar afgeschoren. Beter dan die kale plekken. Inmiddels zitten we in dag vier na de laatste toediening en krijgt ze ook minder medicijnen. Vooral tegen de misselijkheid moest ze veel innemen en niet geheel onterecht, want de afgelopen dagen moest ze telkens overgeven in de ochtend. Dat is op het moment dat ze het langst geen medicijnen heeft genomen en dat merk je dan ook gelijk. Het feit dat de chemo het gewenste effect lijkt te hebben maakt dit alles natuurlijk wel dragelijker.

Morgen moeten we weer naar het AVL voor een gesprek bij de poli Familiaire Tumoren. Daar krijgen we te horen of de borstkanker van Grace erfelijk is en wat we daar mee moeten.

Groetjes, JP