Weer thuis!

Grace is weer thuis. Vanochtend mocht ik haar ophalen en ze is er superblij mee. Hoewel ze eigenlijk niet eens heel erg lang is weggeweest was ze best wel emotioneel bij haar thuiskomst.

Gisteren hebben we in het ziekenhuis instructies ontvangen hoe thuis om te gaan met de drains die nog in haar lichaam zitten. Hoe we de flessen moeten vervangen en eventueel ook de slangen zelf. Naast dat dit natuurlijk zo steriel mogelijk moet gebeuren, moet er een vacuüm op de slang en fles worden behouden. We moeten iedere dag meten hoeveel milliliter er via die drains naar buiten komt en dit noteren. Zodra dit twee dagen achtereen minder dan 20 milliliter is moeten we een afspraak maken in het ziekenhuis om ze te laten verwijderen. Grace hoopt natuurlijk (zoals altijd) dat dit vlot gaat gebeuren.
Daarnaast is het weer goed letten op dat er geen plekken in de buurt van de wonden ontstaan die lijken op huid die niet goed wil doorbloeden of plekken die juist vuurrood worden, wat dan weer infecties kunnen zijn. En er kan een “bal” van vocht komen te ontstaan in de oksel van waaruit haar lymfeklieren zijn verwijderd. Dit kan gerust richting maatje tennisbal gaan (!), maar dat schijnt normaal te zijn. Zolang Grace het vocht wat daarin zit nog kan horen c.q. voelen klotsen is het oké. Is die “bal” vol, dan moeten we redelijk vlot naar het ziekenhuis. Hopen dus dat dit achterwege blijft.
Grace moet nu ze thuis is een beetje proberen in beweging te blijven. Ze mag alleen niets tillen en niet te ver bewegen met haar armen. Vooral niet omhoog. Dus veel bewegen, maar ook weer niet. Duidelijk.

Vanmiddag was ik pillen halen voor Grace bij de apotheek en dat ging niet helemaal goed. Ze hebben bij onze apotheek een robot en die was een beetje van slag. Vanwege de vele varianten pijnstillers die Grace krijg, krijgt ze ook iedere dag een maagbeschermer. Daar moest de robot 15 pillen van pakken, maar hij vond het nodig om 15 doosjes van elk 30 stuks te pakken. Dat is anders niet zo erg, maar dat duurt dan toch wel even. De medewerkster wist ook niet hoe de robot te stoppen, want ze had dit nog nooit meegemaakt. Ik kon ook niet eerder weglopen, want ik zat nog te wachten op een medicijn dat na die 15 doosjes moest komen. Ik heb zojuist eens gekeken op YouTube hoe zo’n robot in zijn werk gaat en voor geïnteresseerden zou ik willen zeggen, kijk hier eens.

Tot een volgende blog! Bedankt en groetjes,
Jan-Paul